સ્મૃતિસંસાર ***મહેન્દ્ર જોષી
ફરી-ફરીને આવું છું એ જ પથ પર એ જ તરુવર એ જ છાયા
એ જ ઘેરાં જાંબલી પર્ણો એ જ સાંજ એ જ અઢળક માયા
તારી ચરણધૂલીને કેશરવર્ણી કરતો એ જ મંદ્ર તડકો
ચૂમી લઉં છું એ જ વસુંધરાને ફરી ફરી ..તારા નામ પર
જ્યાં ઊભી તું પ્રતીક્ષા કરતી વ્યાકુળ નેત્રે તારા ગભીર કવિની
શુક્રનો ઉદય થઇ જતો ને રાતરાણી તને ભ્રમિત કરી દેતી
સમય ક્યારેક હાથ ગ્રહી મને રોકી લેતો પેલા ઘોર સર્પવનોમાં
પછી,મારા સ્કંધ પર ઝૂકી ઝરમર્યા કરતો શ્રાવણ તારા નેત્રોમાંથી
આજ,ફરી -ફરી કોઈ ફૂંક મારી જગાડે છે મને સ્મૃતિશય્યામાંથી
એ જ રક્તિમ હોઠ એ જ દંતતપંક્તિ એ જ આર્દ્ર કરતો અવાજ
એ જ રસમય નેત્રો એ જ ચમકતું ભાલ એ જ નમનીય રૂપ
સમય ચક્રને પાછું ઠેલતા એ જ હાથ, જાણે તું જ આવી ઊભી છે !
હે મૃણમયી ! હું આ અંધકારમાં બુન્દ બુન્દ દ્રવી જાઉં તે પહેલાં
રજા આપ ,તારા ખોબે ધરી જાઉં ગતકાળના શેષ સ્મૃતિપુષ્પો .......
ફરી-ફરીને આવું છું એ જ પથ પર એ જ તરુવર એ જ છાયા
એ જ ઘેરાં જાંબલી પર્ણો એ જ સાંજ એ જ અઢળક માયા
તારી ચરણધૂલીને કેશરવર્ણી કરતો એ જ મંદ્ર તડકો
ચૂમી લઉં છું એ જ વસુંધરાને ફરી ફરી ..તારા નામ પર
જ્યાં ઊભી તું પ્રતીક્ષા કરતી વ્યાકુળ નેત્રે તારા ગભીર કવિની
શુક્રનો ઉદય થઇ જતો ને રાતરાણી તને ભ્રમિત કરી દેતી
સમય ક્યારેક હાથ ગ્રહી મને રોકી લેતો પેલા ઘોર સર્પવનોમાં
પછી,મારા સ્કંધ પર ઝૂકી ઝરમર્યા કરતો શ્રાવણ તારા નેત્રોમાંથી
આજ,ફરી -ફરી કોઈ ફૂંક મારી જગાડે છે મને સ્મૃતિશય્યામાંથી
એ જ રક્તિમ હોઠ એ જ દંતતપંક્તિ એ જ આર્દ્ર કરતો અવાજ
એ જ રસમય નેત્રો એ જ ચમકતું ભાલ એ જ નમનીય રૂપ
સમય ચક્રને પાછું ઠેલતા એ જ હાથ, જાણે તું જ આવી ઊભી છે !
હે મૃણમયી ! હું આ અંધકારમાં બુન્દ બુન્દ દ્રવી જાઉં તે પહેલાં
રજા આપ ,તારા ખોબે ધરી જાઉં ગતકાળના શેષ સ્મૃતિપુષ્પો .......